Jak zrobić swetroponczo.

Jesień jest najlepszą porą na noszenie wszelkiego rodzaju luźnych narzutek, takich jak poncza. Symetryczne, asymetryczne, tradycyjne, nowoczesne - wszystko zależne od własnych upodobań, czy też mody.

W tym sezonie zachwyciła mnie odmiana poncza, która ma formę opartą na prostokącie, zszytym w odpowiedni sposób tak, by powstała luźna narzutka z otworami na ręce. Kształt ten układa się na sylwetce jak luźny sweter, choć tak naprawdę swetrem nie jest. Potocznie mówi się o nim "ponczo", co też nie jest do końca poprawne. Moim zdaniem najlepiej pasuje tutaj określenie: "swetroponczo".

Przez ostatni czas zrobiłam kilka wersji tej formy. Poniżej wrzuciłam przykładowe zdjęcia, ale dużo więcej można zobaczyć na moim głównym blogu (TUTAJ).

Luźna  konstrukcja swetroponcza pasuje prawie do każdej sylwetki. Kluczem do sukcesu jest odpowiednie dopasowanie rozmiaru, choć zależnie od sylwetki i oczekiwań możemy spodziewać się różnych efektów co oznacza, że to samo swetroponczo będzie się inaczej układać na osobie niskiej, wysokiej, szczupłej lub o obfitszych kształtach.

Niezależnie od tego, czy będziemy tworzyć wersję zszywaną, czy bezszwową, dzierganą wzdłuż, czy w poprzek, przy projektowaniu musimy wytyczyć sobie trzy wymiary:

A = szerokość - odległość mierzona przez plecy pomiędzy otworami na ręce (np. od łokcia do łokcia)

B = długość swetroponcza (w miejscu kręgosłupa)

C = obwód otworu na rękę

Wariant I - swetroponczo zszywane

1. Wykonujemy prostokąt o odpowiednich wymiarach
(np. niebieskie swetroponczo z pierwszego zdjęcia jest dopasowane w rozmiarze 42,
a luźne i wiszące w rozmiarze 36/38.
Jego wymiary to: A = 105 cm, B = 90 cm, C = 35 cm).

2. Składamy prostokąt na pół tak, by krawędzie A stykały się ze sobą,
następnie zszywamy boczne krawędzie ze sobą, zostawiając otwory na ręce (C).

Wariant II - swetroponczo dziergane bezszwowo.

Potrzebne będą druty z dłuższą żyłką oraz umiejętność nabierania oczek metodą Provisional Cast On. Na poniższym rysunku widać swetroponczo złożone na pół. W miejscu oznaczonym "1/2 C" znajdują się otwory na ręce. Dokładnie u ich podstawy znajduje się początek robótki.

Moje przykładowe swetroponczo (rozmiar 36) ma wymiary: 

A = 90 cm, B = 80 cm oraz C = ok. 30 cm. 

Wykonałam je z włóczki Andes Drops drutami 6,5 mm. Próbka 10 cm = 10 o. 

1. Metodą Provisional cast On nabrać 90 oczek i wykonać prostokąt na długość 30 cm.

2. Od strony początku spruć łańcuszek i uzyskane w ten sposób oczka
nabrać na inne druty o tym samym rozmiarze. 

3. Rozpocząć przerabianie okrążeń:

a) nitką z motka przerobić 90 oczek prawych,

b) złożyć prostokąt na pół i przerabiać
kolejne 90 oczek prawych z drugiej strony prostokąta,

c) umieścić marker (pokazujący początek okrążenia)
w miejscu łączenia i przerabiać dalej oczka prawe.

4. Przerabiać oczka aż do uzyskania odpowiedniej długości.

Metoda Contiguous - cz. 6

Rękaw w miejscu przylegającym do podkroju pachy.

Kolejność kontynuowania pracy nad poszczególnymi fragmentami swetra jest dowolna, ale ja już od jakiegoś czasu stosuję zasadę, żeby nie zostawiać rękawów na koniec. Po zrobieniu ich (przynajmniej do połowy) łatwiej jest mi oszacować czy ogólnie sweter będzie dobrze na mnie leżeć. Poza tym nie przepadam za robieniem rękawów, więc wolę mieć ten etap jak najszybciej za sobą. Dlatego też zwykle dziergam tułów do końca motka, po czym nowy motek podłączam sobie do rękawa. Tak też zrobiłam tym razem.

Na poniższym zdjęciu widać u dołu przerwany tułów, a u góry otwór rękawa z zarysowanym podkrojem pach. Dokładnie naprzeciw markera tułowiowego umieściłam marker rękawowy, który będzie mi zaznaczać początek okrążenia.

Dzięki temu markerowi też łatwiej jest odszukać miejsca, w których będą nabierane oczka, potrzebne na rękaw. Liczba nabieranych oczek równa jest liczbie oczek podkroju pachy + 2 oczka (po jednym z każdej strony). Te nadprogramowe oczka mają za zadanie (podobnie jak w podkroju pachy w tułowiu) wzmocnić "przejście" pomiędzy oczkami odłożonymi a dobranymi. Wzmocnienie to realizuje się poprzez przerobienie ze sobą razem oczek skrajnych (ostatnie oczko rękawa z pierwszym oczkiem podkroju). W tułowiu zabieg ten stosowałam w rzędzie drugim (powrotnym), tutaj zrobię to od razu.

Nabieranie oczek rękawa krok po kroku

1. Przekładam odłożone wcześniej oczka rękawa na odpowiednią żyłkę oraz druty, którymi będę przerabiać rękaw i nabieram pierwsze oczko:

- wbijam się prawym drutem w miejsce wskazane strzałką 
(w odległości 2 nitek od brzegu),

- nawijam na drut włóczkę z nowego motka i uzyskuję pierwsze oczko.

2. Wzmacniam łączenie poprzez przerobienie ostatniego oczka rękawa z pierwszym oczkiem podkroju:

- przekładam oczko rękawa nad oczkiem podkroju.

 

3. Nabieram kolejne oczka podkroju, wbijając prawy drut w otwory poniżej dwóch nitek brzegowych (w międzyczasie przekładam marker z brzegu na drut).

4. Wzmacniam drugie łączenie poprzez przerobienie razem ostatniego oczka podkroju z pierwszym oczkiem rękawa:

- układam odwrotnie oczko rękawa na lewym drucie,

- przekładam na lewy drut ostatnie oczko podkroju,

- przekładam oczko rękawa nad oczkiem podkroju,

- przekładam uzyskane oczko na prawy drut.

Przekładane oczka wyglądają na mocno wyciągnięte, ale można je potem wyrównać, podciągając luźne nitki od spodu i rozszerzając sąsiednie oczka.

Kształtowanie rękawa za pomocą rzędów skróconych krok po kroku

Omawiana tutaj część rękawa powinna być lustrzanym odbiciem podkroju pachy w tułowiu. Dlatego w tym miejscu także zastosujemy rzędy skrócone.

1. Po nabraniu oczek z podkroju pachy przerabiam kolejne oczka

aż do 8. oczka przed markerem.

 2. Zawijam ósme oczko przed markerem, po czym odwracam robótkę i przerabiam rękaw na lewej stronie do 8. oczka po drugiej stronie markera.

3. Zawijam 8. oczko przed markerem, odwracam robótkę i przerabiam rząd powrotny, zatrzymując się znów przed ósmym oczkiem.

4. Przerabiam zawinięte oczko razem z zawinięciem i zawijam następne po nim.

5. To samo czynię po drugiej stronie rękawa.

6. Przerabiam i zawijam kolejne oczka w ilości odpowiadającej obliczeniom, po czym rozpoczynam dzierganie całych okrążeń. Po lewej stronie markera mam jedno zawinięte oczko, które teraz muszę przerobić.

- przekraczam początek okrążenia (wyznaczony markerem),

- wbijam się prawym drutem od tyłu w oczko i zawinięcie,

- przekładam oczko i zawinięcie na prawy drut,

- przekładam z powrotem na lewy drut oczko razem z zawinięciem przekręcając je,

- wbijam się prawym drutem od przodu i w oczko i w zawinięcie, po czym nabieram włóczkę i przeciągam przez oba tworząc oczko.

7. Kontynuuję przerabianie okrążeń.

W tym momencie zakończyliśmy przerabianie części rękawa, przylegającej do podkroju pach w tułowiu. Dalej dziergamy prosto w okrążeniach zwężając lub rozszerzając rękaw według własnego upodobania.

Na tym etapie kończy się też moja instrukcja Metody Contiguous. W tym miejscu jeszcze raz podkreślę, że cała instrukcja jest tylko interpretacją metody. Przetestowałam ją w kilku projektach i w każdym efekt był fajny. Dlatego zachęcam Was: próbujcie i w razie jakiś wątpliwości pytajcie. Powodzenia!

Poniżej wstawiam linki do pozostałych części opisu:


Metoda Contiguous - cz. 1 (opis metody i potrzebne narzędzia).
Metoda Contiguous - cz. 2 (część teoretyczna - obliczenia).
Metoda Contiguous - cz. 3 (nabieranie oczek początkowych z plisy).
Metoda Contiguous - cz. 4 (dodawanie oczek w skosach ramion i rękawach).
Metoda Contiguous - cz. 5 (tworzenie podkroju pach).

Metoda Contiguous - cz. 5

Tworzenie podkroju pach

Po przerobieniu określonej liczby rzędów w tułowiu i rękawach przystępujemy do oddzielenia oczek rękawów od tułowia, łączenia przodów z tyłem oraz kształtowania podkroju pach. Początek tych działań powinien mieć miejsce na prawej stronie robótki.

Ilość nabieranych oczek na łączenie tułowia jest równa liczbie oczek całego podkroju (część B III etapu rozliczeń z 2. cz. instruktażu) plus dwa dodatkowe oczka. Te nadprogramowe oczka będą w rzędzie powrotnym przerabiane razem ze skrajnymi oczkami tułowia jako jedno oczko. Dzięki temu unikniemy dziur, które potem trudno załatać i wzmocnimy łączenie.

Łączenie tułowia krok po kroku:

1. Przerabiamy oczka lewego przodu do markera oddzielającego przód od rękawa, zdejmujemy marker, przekładamy oczka rękawa na inną żyłkę (lub kawałek innej włóczki).

2. Odwracamy robótkę na drugą stronę.

3. Metodą Knitted Cast On dobieramy oczka na podkrój pachy:

- wkładamy prawy drut w oczko leżące na lewym drucie, nabieramy nitkę i przeciągamy ją przez oczko,

- uzyskane w ten sposób nowe oczko przekręcamy i nakładamy na lewy drut,

 

- znów nabieramy nitkę i przeciągamy ją tworząc kolejne oczko,

- tą metodą nabieramy (ciasno!) resztę oczek (w sumie 16 + 2 oczka),

 umiejscawiając marker w połowie

 4. Po nabraniu wszystkich oczek podkroju pach przerabiamy oczka tyłu.

5. Po przerobieniu oczek tyłu dochodzimy do drugiego podkroju pach, w którym powtarzamy opisane powyżej działania, a następnie przerabiamy oczka prawego przodu, dochodząc do końca rzędu.

6. Odwracamy robótkę i przerabiamy oczka prawego przodu, zatrzymując się przed ostatnim oczkiem przodu (dziesiąte oczko przed markerem).

7. Przerabiamy dwa oczka lewe razem tak, by (patrząc na prawej stronie) ostatnie oczko tułowia leżało na pierwszym oczku podkroju.

- wsuwamy prawy drut w dwa oczka, leżące na lewym drucie, nabieramy włóczkę i przeciągamy ją przez te dwa oczka.

 

8. Przerabiamy kolejne oczka jako oczka lewe;
zatrzymujemy się po ósmym oczku za markerem.

9. Przerabiamy dwa oczka lewe razem tak, by (patrząc na prawej stronie) pierwsze oczko tułowia leżało na ostatnim oczku podkroju.

- przekładamy dwa oczka na prawy drut, jednocześnie je przekręcając,

- przekładamy z powrotem dwa oczka na lewy drut bez przekręcania,

- wbijamy się w oba oczka prawym drutem od tyłu,

- nawijamy włóczkę i przeciągamy ją przez te dwa oczka.

10. Przerabiamy dalej oczka aż do drugiego podkroju, w którym powtarzamy powyższe działania, a następnie przerabiamy oczka lewego przodu do końca rzędu. 

Kształtowanie podkroju pach za pomocą rzędów skróconych

Sweter na zapinanie

Od kolejnego rzędu (na prawej stronie roboty) rozpoczynamy kształtowanie podkroju pach za pomocą rzędów skróconych. O technice wykonania rzędów skróconych z zawijaniem oczek obszerniej pisałam TUTAJ, dlatego teraz pokażę tylko jak to skracanie przebiega.

W tym miejscu należy znów zerknąć do notatek z części B z III etapu obliczeń, zawartego w 2. cz. instruktażu. Dla przykładu użyję moich obliczeń.

Ilość oczek całego podkroju = 16
Ilość oczek podstawy pachy = 8 (4 przód i 4 tył)

Wysokość podkroju = 10 rzędów

Ilość zawijanych oczek = 4

Rzędy będą skracane po jednym oczku, najpierw na lewym przodzie, potem naprzemiennie na prawym i lewym tyle, na końcu na prawym przodzie. Ostatni rząd (powrotny) zamyka kształtowanie podkroju pachy.

Lewy przód:

1 rząd: zawijam ósme oczko przed markerem M1, odwracam robótkę

2 rz.: wracam na początek,
3 rz.: przerabiam 8.o. przed M1 razem z zawinięciem i zawijam siódme oczko (następne po zawiniętym oczku) przed markerem M1,
4 rz.: wracam na początek,
5 rz.: przerabiam 7.o. przed M1 razem z zawinięciem i zawijam szóste oczko przed markerem M1,
6 rz.: wracam na początek,
7 rz.: przerabiam 6.o. przed M1 razem z zawinięciem i zawijam piąte oczko przed markerem M1,
8 rz.: wracam na początek,
9 rz.: przerabiam 5.o. przed M1 razem z zawinięciem i bez zawijania dziergam dalej, przechodząc do oczek tyłu.

Tył:

1 rz.: zawijam ósme oczko przed markerem M2, odwracam,

2 rz.: zawijam ósme oczko przed markerem M1,
3 rz.: przerabiam 8.o. przed M2 razem z zawinięciem i zawijam siódme oczko przed markerem M2,
4 rz.: przerabiam 8.o. przed M1 razem z zawinięciem i zawijam siódme oczko przed markerem M1,
5 rz.: przerabiam 7.o. przed M2 razem z zawinięciem i zawijam szóste oczko przed markerem M2,
6 rz.: przerabiam 7.o. przed M1 razem z zawinięciem i zawijam szóste oczko przed markerem M1,
7 rz.: przerabiam 6.o. przed M2 razem z zawinięciem i zawijam piąte oczko przed markerem M2,
8 rz.: przerabiam 6.o. przed M1 razem z zawinięciem i zawijam piąte oczko przed markerem M1,
9 rz.: przerabiam 5.o. przed M2 razem z zawinięciem i bez zawijania dziergam dalej, przechodząc do oczek prawego przodu.

Prawy przód:

1 rz.: przerabiam oczka do końca rzędu, odwracam,

2 rz.: zawijam ósme oczko przed markerem M2,

3 rz.: wracam na początek,
4 rz.: przerabiam 8.o. przed M2 razem z zawinięciem i zawijam siódme oczko przed markerem M2,
5 rz.: wracam na początek,
6 rz.: przerabiam 7.o. przed M2 razem z zawinięciem i zawijam szóste oczko przed markerem M2,
7 rz.: wracam na początek,
8 rz.: przerabiam 6.o. przed M2 razem z zawinięciem i zawijam piąte oczko przed markerem M2,
9 rz.: wracam na początek.

Rząd powrotny:

  

10 rz.: przerabiam 5.o. przed M2 razem z zawinięciem, dziergam dalej, przerabiam 5.o. przed M1 razem z zawinięciem, po czym dziergam do końca rzędu.

Sweter przerabiany na okrągło

Nie rozpiszę tego zagadnienia dokładnie, ponieważ nie testowałam tego wariantu (głównie robię swetry na zapinanie), ale wyobrażam sobie, że niezależnie od tego, gdzie znajduje się początek okrążenia (przód, tył), skracanie rzędów przeprowadza się tak jak w tylnej części swetra na zapinanie, poruszając się naprzemiennie pomiędzy markerami najpierw w jednej części tułowia, a następnie w drugiej.

Od kolejnego rzędu przerabiamy dalszą część swetra w dół tułowia według własnego pomysłu.

W kolejnej, ostatniej części opisu metody contiguous pokażę jak uformować rękawy na odcinku podkroju pach.

Poniżej wstawiam linki do pozostałych części opisu:


Metoda Contiguous - cz. 1 (opis metody i potrzebne narzędzia).
Metoda Contiguous - cz. 2 (część teoretyczna - obliczenia).
Metoda Contiguous - cz. 3 (nabieranie oczek początkowych z plisy).
Metoda Contiguous - cz. 4 (dodawanie oczek w skosach ramion i rękawach).
Metoda Contiguous - cz. 6 (rękaw w miejscu przylegającym do podkroju pachy).