Metoda Contiguous - cz. 2

Część teoretyczna - obliczenia

W tym poście pokażę jak poradzić sobie z obliczeniami w początkowym etapie tworzenia swetra contiguous. Należy pamiętać, że wszelkie podawane wymiary powinny być wymiarami dzierganego swetra, a nie sylwetki. Dla przykładu użyję cienkiej włóczki bawełniano - akrylowej i drutów 2,75 mm. Dla lepszego zrozumienia tematu podam przykładowe wyliczenia tłustym drukiem.

FAZA PRZYGOTOWAŃ

Na początku wykonujemy próbkę ściegiem, który chcemy użyć w swetrze, a następnie przeliczamy ile oczek i rzędów zmieści się w 10 cm². (20 oczek / 31 rzędów).

Zdejmujemy miarę. Najwygodniej jest zmierzyć inny pasujący sweter, ułożony na płasko tak, by jego tył był na wierzchu. Otrzymane wartości przeliczamy na oczka i rzędy, jeśli trzeba to zaokrąglamy wyniki do pełnych wartości parzystych.

a) szerokość pleców liczona od barku do barku (36 cm = 72 oczka)

b) szerokość tułowia na wysokości pachy (u kobiet - obwód w biuście podzielony na pół)
   (44 cm = 88 oczek)
c) szerokość dekoltu na tyle swetra, bez plisy (20 cm = 40 oczek)

d) wysokość otworu rękawa w tułowiu (ok. 18 cm = 56 rz.)
e) obwód rękawa w bicepsie (w najszerszym miejscu) (28 cm = 56 oczek)

f) szerokość pasa obojczykowego odpowiadająca wierzchołkowi główki rękawa  
   (wymiar intuicyjny, u mnie ok. 4 cm = 8 oczek / 12 rzędów)

FAZA OBLICZEŃ

ETAP I - Obliczenie oczek początkowych

Ilość oczek początkowych uzależniona jest od rodzaju swetra i typu dekoltu, który chcemy w naszej dzianinie zastosować. Jednak na etapie wstępnych obliczeń należy przyjąć, że tył i przód swetra są identyczne.

Od szerokości dekoltu (c) należy odjąć dwie połowy szerokości pasów obojczykowych (f). Otrzymany wynik to ilość oczek tylnej / przedniej cząstki swetra.

40 - 8 = 32 oczka

Podsumowanie:

Przód (32 o.), I obojczyk (8 o.), tył (32 o.), II obojczyk (8 o.) = razem 80 oczek

 

Rodzaje dekoltu

1. Dekolt płytki. Ten rodzaj dekoltu nie ingeruje w liczbę oczek początkowych. Taki dekolt kształtuje się za pomocą rzędów skróconych. Temat ten obszerniej opisałam w 3 cz. raglanu od góry (TUTAJ).

2. Dekolt głębszy (np. w szpic). Ten rodzaj dekoltu na samym początku zawiera w sobie tylko oczka tyłu, oczka pasów obojczykowych i po 1 - 2 o. z jednej i drugiej strony przodu. W kolejnych rzędach, przy jednoczesnej realizacji pasów obojczykowych (czyli skosów ramion) dodaje się oczka przy krawędziach dekoltu aż do uzyskania potrzebnego kształtu.

Wariant swetra

1. Wkładany przez głowę. Jest to najprostsza wersja. Nie trzeba nic zmieniać w początkowych obliczeniach.

2. Sweter na zapinanie. W takim wariancie należy przede wszystkim ustalić szerokość plisy bocznej, niezależnie od tego czy będzie ona powstawać od razu z tułowiem, czy też będzie dorabiana później. Szerokość plisy przeliczamy na oczka pamiętając, że ich liczba musi być parzysta (np. 6 oczek). Następnie dzielimy na pół zarówno plisę jak i przód swetra, a potem dodajemy do siebie otrzymane wartości. Tak uzyskujemy całkowitą liczbę oczek jednego z przodów swetra.

6 : 2 = 3 oczka (= pół plisy)  
32 : 2 = 16 oczek (= pół przodu)

3 + 16 = 19 oczek

Od wyniku odejmujemy liczbę oczek całej plisy. Działanie to pokazuje nam jak rozłożyć oczka w poszczególnych fragmentach przodów.

19 - 6 = 13 oczek

 

Podsumowanie:

Wariant bez plisy:

I przód (13 o.), I obojczyk (8 o.), tył (32 o.), II obojczyk (8 o.), II przód (13 o.) 
= 74 oczka (+ 2 oczka brzegowe, z których będzie się dobierać oczka na plisę)

Wariant z plisą:

I przód (6 + 13 o.), I obojczyk (8 o.), tył (32 o.), II obojczyk (8 o.), II przód (13 + 6 o.) 

= 86 oczek.

ETAP II - oczka obojczykowe

Aby obliczyć ilość oczek, którą trzeba dodać wokół pasów obojczykowych aż do osiągnięcia pożądanej szerokości tyłu / przodu, należy od szerokości pleców (a) odjąć obliczoną w I etapie początkową liczbę oczek tylnej cząstki swetra, a wynik podzielić przez dwa.

72 - 32 = 40 : 2 = po 20 oczek.

W sytuacji, gdy wynik jest nieparzysty, a ilość rzędów połowy szerokości pasa obojczykowego (f) parzysta, należy zmienić wymiar wysokości otworu rękawa w tułowiu (d) również na nieparzysty (poprzez dodanie lub odjęcie mu jednego rzędu). W przeciwnym razie początek podkroju pach wypadnie na lewej stronie swetra, a powinien wypaść na prawej.

Podsumowanie:

W każdym rzędzie, po zewnętrznej stronie krawędzi pasów obojczykowych
dodajemy po 1 oczku 20 razy.

ETAP III - główka rękawa i podkrój pachy

Główkę rękawa dzielimy na trzy części:

A -  górna, na którą składają się oczka pasa obojczykowego i oczka, które są dodawane później w każdym rzędzie. Część ta zajmuje ok. 1/6 całej wysokości otworu rękawa w tułowiu (d).

B -  dolna, przylegająca do podkroju pach w tułowiu; kształtuje się ją za pomocą rzędów skróconych. Ma ona kształt trapezu, w którym szerokość krótszej podstawy jest równa szerokości pasa obojczykowego (f), choć to nie jest regułą. Można też zastosować węższą podstawę i dzięki temu uzyskać bardziej wyostrzony kształt podkroju.

C -  środkowa, w której dodaje się oczka według wyliczonej formuły.

Obliczenie części A:

Obliczamy 1/6 wysokości główki rękawa (wartość przybliżona). W tym celu dzielimy liczbę rzędów odpowiadających wysokości otworu rękawa w tułowiu (d) przez 6.

56 : 6 = 9,33 rzędów - zaokrąglamy do 9 rzędów

Od wyniku odejmujemy połowę rzędów pasa obojczykowego. Otrzymana wartość jest równa ilości oczek, które trzeba dodać na zaokrąglenie główki rękawa po obu stronach pasa obojczykowego w każdym rzędzie.

9 - 6 = po 3 oczka (3 rzędy)

Obliczamy sumę wszystkich oczek części A. W tym celu dodajemy do siebie oczka pasa obojczykowego i podwojoną liczbę oczek, które mają być dodawane później w każdym rzędzie.

8 + 3 + 3 = 14 oczek

Obliczenie części B:

 

Obliczamy ile oczek wchodzi w skład całego podkroju jednej pachy. Taki podkrój składa się z części przedniej i tylnej, które w symetrycznym swetrze mają tę samą szerokość i kształt. Możemy więc przyjąć, że jeśli od szerokości tułowia (b) odejmiemy szerokość pleców (a) to otrzymamy sumę dwóch części podkroju, czyli cały podkrój.

88 - 72 = 16 oczek   

Od wyniku odejmujemy oczka podstawy pachy (wartość równa wierzchołkowi główki lub mniejsza, ustalona według własnych upodobań). Wynik dzielimy na pół. Otrzymana wartość wskazuje o ile oczek będziemy skracać rzędy w podkroju pachy.

16 - 8 = 8
8 :2 = o 4 oczka

Obliczamy ilość rzędów skróconych w podkroju pachy. Skracać będziemy każdorazowo po jednym oczku raz z jednej, raz z drugiej strony podkroju, dlatego aby otrzymać odpowiedni wynik, musimy dodać do siebie liczbę oczek przeznaczonych na rzędy skrócone oraz dwa dodatkowe rzędy, potrzebne na utworzenie podstawy podkroju.

4 + 4 + 2 = 10 rzędów.

Obliczenie części C

Obliczamy ilość rzędów części C. W tym celu od wysokości otworu rękawa w tułowiu (d) odejmujemy liczbę rzędów części A i B.

56 - 9 - 10 = 37 rzędów

Podobnie obliczamy ilość oczek. Od obwodu rękawa w bicepsie (e) odejmujemy liczbę oczek części A i B. Wynik dzielimy na pół. Otrzymana wartość wskazuje nam po ile oczek musimy dodać w środkowej części główki rękawa z obu jej stron.

56 - 14 - 16 = 26
26 : 2 - po 13 oczek

Pozostaje nam ustalić sekwencję dodawania tych oczek. W tym celu dzielimy liczbę rzędów części C przez liczbę oczek części C.

37 : 13 = 2,8

Otrzymana wartość przeważnie jest wartością dziesiętną. W tym przypadku oznacza to, że oczka będę dodawać x razy w co drugim rzędzie i x razy w co trzecim rzędzie. Zwykle wyrysowuję to sobie na kartce za pomocą tabelki.

Przykładowe rozmieszczenie dodawanych oczek:

Niekiedy zdarza się, że iloraz dzielenia rzędów przez oczka wychodzi większy niż trzy i wtedy trzeba dodawać oczka co trzy - cztery rzędy. W takiej sytuacji należy pamiętać, by od strony części A mimo wszystko przynajmniej dwa razy dodać oczka w co drugim rzędzie na ładne zaokrąglenie główki, a dalej proporcjonalnie odległości te zwiększać.

Podsumowanie obliczeń całej główki rękawa:

Na rękaw począwszy od wierzchołka główki dodajemy
po 1 oczku symetrycznie z obu stron rękawa:

3 x w każdym rzędzie (część A);
4 x w co drugim rzędzie i 9 x w co trzecim rzędzie (część C)

Na tym etapie kończymy obliczenia swetra contiguous i możemy przystąpić do części praktycznej. Nie jest to jednak koniec instruktażu. Przygotowuję kolejne części, w których poruszę takie zagadnienia jak: nabieranie oczek początkowych z plisy, dodawanie oczek na skosy ramion i główkę rękawa oraz kształtowanie podkroju pach za pomocą rzędów skróconych.

Poniżej wstawiam linki do pozostałych części opisu:


Metoda Contiguous - cz. 1 (opis metody i potrzebne narzędzia).
Metoda Contiguous - cz. 3 (nabieranie oczek początkowych z plisy).
Metoda Contiguous - cz. 4 (dodawanie oczek w skosach ramion i rękawach).
Metoda Contiguous - cz. 5 (tworzenie podkroju pach).
Metoda Contiguous - cz. 6 (rękaw w miejscu przylegającym do podkroju pachy).


Wszystkie rysunki (oprócz tabelki) wykonałam w bardzo wygodnej w obsłudze, darmowej aplikacji HandWrite Pro.